Melissa hield van de beelden van Phulananda en gaf zijn vrouw plezier. Zijn hanenkop was net zo lang als zijn onderarm, de lengte een getuigenis van zijn passie, de breedte vergezeld van enkele hoorbare, maar toch significante, zuchten van plezier. Wat haar echter het meest verrukte, was dat het er niet op leek dat Phulananda helemaal zichzelf was toen hij haar neukte, maar dat de essentie van zichzelf vermengd was met de intelligentie, de ziel en het welzijn van zijn mooie vrouw. Uiteindelijk, in haar liefde, gaf Melissa weinig om de uiterlijke tekenen van haar man zelf. Hij had de gave van plezier voor zijn vrouw ontwikkeld, die zo zeldzaam was dat het een monster had voortgebracht, en nu Melissa zelf verliefd was, kreeg ze niet alleen een zus, maar ook een minnaar, de twee samen vormden een steeds grotere liefdesband, en zijn vrouw bewonderde zijn prestaties enorm. Phulananda werd in verlegenheid gebracht toen hem gevraagd werd naar de seksuele prestaties in detail. Wat, bidden, vond je het heerlijk, mijn lieve mevrouw?' vroeg hij, toen Melissa zich omdraaide en hem onder ogen kwam. Dat is een erg mooie en perfect gevormde penis, die ik echt niet goed kan beschrijven. Hij moet iets goed gedaan hebben, want het is buitengewoon mooi, zei Melissa, en ik zou hem als vrouw hebben vermoord, en ik had het graag met jou gedaan. .
