Ze was zo opgewonden dat Tightcherrybunny moeite had met haar handen. Tegen de tijd dat Tightcherrybunny weer recht kon denken, was het hoofd van de man haar zachtjes aan het kussen toen hij zich uit de plooien trok en haar verving. Ik liet de sleutels van deze kerel onder de deur lopen. Ik had nog steeds niet besloten wat ik met hem of haar moest doen, maar ik vroeg me af in welke positie ze zich bevonden. Ik heb een paar minuten met de sleutels gespeeld. Ze waren uit het bed gehaald en lagen boven op de stoel naast me. Met mijn pas ontdekte vrije handen bewoog ik de sleutels onder de deur en keek om me heen om te zien of er iets bruikbaars was. Er was geen bed, maar er was wel een zwarte doos van ongeveer zes meter breed die bedekt was met spiegels en kleine overvolle stoelen. Ik wist uit onze e-mailgesprekken dat hij en zijn ouders hier vroeger verbleven, en het zag er naar uit dat het misschien comfortabel zou zijn. Ik kon zeker een avondje uit gebruiken. Dus stopte ik de sleutels en het karton in mijn aktetas en schoof ze onder de deur. Ik deed de deur op slot en liep naar de doos en pakte de kleine op en spreidde hem open. De reflectie op het heldere, donkere glas liet me die twee vrij duidelijk zien. De blik in haar ogen, gekoppeld aan de noodzaak om haar borsten te blijven wassen tussen haar taferelen, deed mijn lul een beetje stuiteren. Hij liet zich gaan en keek haar weer aan. Hij keek heel dicht bij me en leek zich ongemakkelijk te voelen. .
