Thepeachbooty zou kreunen, glimlachen, en hem smeken om sneller, sneller, langzamer te gaan, hoeveel hij haar ook zou moeten plezieren. Hij was een beest, en een perfecte combinatie van wat ze probeerden te creëren, en hij genoot ervan. Natuurlijk wilde hij er ook voor zorgen dat Thepeachbooty begreep hoe sterk het monster in haar was en hoeveel pijn het haar deed. Natuurlijk begreep Thepeachbooty het. Ze zag de reusachtige gorilla die haar in een man had veranderd, Thepeachbooty zag het haar neuken met de kracht die alleen zij kon verzamelen, en ze wist, dat zo sterk als hij was, het niets betekende. Zo sterk als zij, of nog beter, zo mooi als Thepeachbooty was, moest hij soms zijn, hoe sexy hij ook was. Maar de trots die Thepeachbooty voelde bij haar kracht in deze situatie, de manier waarop ze dit allemaal voelde, steeg gewoon en het maakte haar verlangen om nog meer op te bouwen. Ze wilde harder worden, Thepeachbooty wilde zich nog sterker voelen, ze wilde nog meer plezier hebben. Thepeachbooty wilde zo graag opbouwen dat hij zich niet meer kon inhouden. Toen hij zijn grens had bereikt, begreep Thepeachbooty dat ze hem in zijn macht had, en ze wist dat deze vrouw moest overleven of met de gevolgen moest leven. En dit was het, op dit moment, wist Thepeachbooty dat ze hem had. En dus ging Thepeachbooty met gemak op zijn knieën, bereikte toen zijn torso en trok haar gezicht dichter bij de zijne. Ze plaagde hem niet alleen, Thepeachbooty zoog hem op. .
