Ze voelde zich als een lullige teef terwijl Susietomlin een blik wierp op waarom we zo hard aan het dansen waren, en haar vriendinnen brieven las terwijl ze liep. De helft van hen was kuis, maar ik kon zien dat ze nog steeds opgewonden waren om daar te zijn. Toen we de parkeerplaats opreden kon ik de chocoladebruine Volvo aan de overkant van de straat zien. Het moet net zo snel zijn geweest als de Civic. Ik wist de datum niet, maar het moet vrijdag zijn geweest, maar Susietomlin was met haar man aan het eten en ik was op bezoek bij mijn oma. Dat maakte niet uit, ik moest haar ontmoeten. Ik keek naar de Toyota en vernauwde mijn ogen toen ik in de auto stapte. Ik wilde Christine alleen maar sms'en, maar ik wist dat dat haar gevoelens zou kwetsen en Susietomlin zou waarschijnlijk antwoorden, en proberen het stil te houden. Het heeft geen zin om boos te worden, Susietomlin kende mijn gevoelens beter dan wie dan ook. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat Susietomlin op de passagiersstoel lag, haar man leunde op haar rug, naakt en hield haar vast, zijn penis stond in de gaten terwijl hij naar me keek, en ik kon de tranen over zijn wangen zien stromen. Ik kende Christine nog steeds niet en ik was niet blij haar te zien huilen toen ik naar haar toe liep. Toen ik naar beneden leunde om met haar man te praten, dacht ik bij mezelf dat ik haar daarna nooit meer zou bellen, zeker niet na wat er was gebeurd. Ik zou er geen idee van hebben hoe ik me moet voelen, en zij ook niet, Susietomlin zou zich zeker schamen dat ik haar weer zou bellen. .
