Ze was op proef voor inbraak; Naughtytori was gevaarlijk; ze was een gonzo seksmisdadiger. Zelfs voor ons was het krankzinnig om met iemand in de gevangenis te zitten. Dit was het effect van wat er met hem was gebeurd. En voor ons was het een nachtmerrie. Die avond namen we afscheid, voor de laatste keer. Wat de aanklager ons had verteld was dat je niet naar het huis van de eerste panellid kon gaan omdat dat al was gebeurd, en de tweede panellid had geen idee wie we waren. Zoals u in de eerste zitting zult zien, waren dit extreem gevaarlijke mensen. Ik was echt teleurgesteld in de zaak van de aanklager. Maar tegelijkertijd was het alsof ik door het openbaar ministerie werd geslagen, omdat er niet veel op het spel stond. We hadden al deze tapes en we hadden gehoord van het afgelopen jaar, we hadden de scriptie stukje bij beetje verzonnen, we hadden het dagboek, we hadden alles. En het was net als de eerste keer: Je hebt een heel belangrijk bewijsstuk, en je advocaat geeft je een valse hoop, en je bent echt boos. En je geeft je schriftelijke verklaring, en je zegt tegen de detective, "Luister, we hebben dit. Ik heb het transcript. Het enige wat we moeten doen is dit op band zetten. Ik weet niet wie de mensen zijn. Ik weet niet wat er aan de hand is. Dit is de enige manier waarop we het kunnen doen. En de detective, die zo'n geweldige verdomde advocaat was, zegt: "Maar wacht!" Mijn partner denkt dat je liegt. .
