Nadinemay had nog nooit zo'n grote lul gezien. Hij was blij op te merken dat Nadinemay naakt in zijn woonkamer had gelopen en dat haar tepels glinsteren van anticipatie en behoefte. Nadinemay was blij om haar reactie te zien. Hij was blij met zijn meisjes, blij dat hij ze had. Hij was als klein meisje dol geworden op Nadinemay en twijfelde er niet aan dat ze zou uitgroeien tot een prachtige vrouw. Maar Nadinemay niet. Nadinemay voelde zich gewoon verkeerd. Hij dacht dat hij meer dringende problemen had om op te lossen. "Laten we weer naakte stad spelen. "Nadinemay stelde voor. Nadinemay vroeg zich af wat voor spel ze dacht. Wat had Nadinemay gedacht dat haar dichter bij zijn vrouwelijkheid zou brengen? "Nee, ik kan je niet helpen, ik wil die vent niet zijn, ik wil je vriendin niet zijn. Ik wil dat je me meeneemt en me je vrouw maakt en je hebt het volste recht om dat te doen. Je bent mijn oom. Je weet precies wat er van je verwacht wordt, en ik wil het niet weten. "Eric was onder de indruk van hoe hardnekkig Nadinemay was. Eric, die lang had nagedacht over de betekenis van de dood, was opgetogen over deze nieuwe ontwikkeling. Zijn antwoord was onmiddellijk. "Ik wil jou, Alice. Ik wil dat je me meeneemt en me je man maakt, en je hebt alle recht om dat te doen. En je kunt me niet je vrouw voor het leven maken, en als je dat probeert te doen, vermoord ik je. .
