Itschericandy legde haar handen op mijn schouders en trok me naar beneden op mijn buik, voor een diepe kus voordat ze weer bovenop me instortte. Haar borsten drukten op mijn borst terwijl we allebei urenlang bleven neuken, zachtjes heen en weer schommelend naar mijn wens. Het is nooit bij me opgekomen dat dit een ontvoering kon zijn. Hij liet me los en ik hapte naar lucht, hoestte een eindeloze reeks vloeken uit. Ik lag in het midden van een lege straat, en de duisternis van een wolkenloze hemel was alles wat me scheidde van waar dan ook. Ik lag in de duisternis, alleen, midden in een grote stad waar niemand iets had kunnen horen. Ik kon haar blote armen over mijn borst voelen en wist dat de enige manier om haar echt te troosten zou zijn om haar fel te kussen. Itschericandy voelde zich net zo angstig als ik. De lucht smaakte ineens heter dan in jaren, en ik probeerde er instinctief zoveel mogelijk van in te nemen. Ik had geen idee wat voor reactie dit zou uitlokken en het kon me ook niet schelen, mijn honger was onverzadigbaar. Ik probeerde mijn angst en afschuw uit te bannen, maar het had geen zin. Ik had zo'n honger dat ik een koud biertje op het dak kon proeven. Ik voelde dat mijn kutje begon te klemmen toen de drang sterker werd en ik mijn ogen even sloot. Ik keek in haar ogen en zag de lust in haar, het overweldigde mijn angst. .
