Hondagirl gaf me een golf en toen was ik weg. Deze keer was het best lief, ook al voelde het veel erger dan de vorige keer. Het hielp niet dat ik niet dronken kon worden, ook al klonk Hondagirl erg dorstig. Ik ging naar wat ik dacht dat de tafel was, maar het was gewoon een trap naar boven. Holy shit, ik denk dat ik behoorlijk hongerig word. De lift was tenminste vrij. Ik liep naar beneden, wat goed was, want ik was nog geen drie vluchten naar beneden gegaan en dat duurde waarschijnlijk toch nog even. Ik had honger en kou. Ik hoorde een paar voetstappen op mijn weg komen, maar het begon veel kouder te worden terwijl ik liep. Oh shit, ik ben zo genaaid. "Wat de fuck, teef. "Ik gromde bijna. Verdomme. Ik duwde door de menigte, keek in alle richtingen rond, wilde niet de aandacht trekken. Ik was in de kelder van de bibliotheek, omgeven door rommel, boeken, dossiers, deuren, computers, alle gebruikelijke plaatsen. Ik wilde deze shit eruit schoppen en zoveel mogelijk klootzakken kwaad maken. Ik vroeg me af wat er daar beneden verdomme aan de hand was. Ik liep de trap op en zag een krakende oude bank in de hoek staan. Ik haalde hem van het onderste niveau. Het had niet eens een deur en ik had het geluk dat er een verdomde bibliothecaris op de bank zat. "Ik ben Dr. Zenon. "Hondagirl keek rond in de kamer, controleerde haar telefoon en keerde toen terug naar mij. . .
